“Wat zou Nathan Rutjes denken?”, vraag ik me af als ik naar het journaal kijk. Trump kondigt met grootheidswaanzin aan, dat hij uit het klimaatakkoord stapt. Hij komt het Amerikaanse volk tegemoet. En tegelijk de hele wereld dus niet. Want Amerika is een grote vervuiler. Tremendously marvellous is het. Wat we ervan vinden zal hem worst wezen. Het gaat om “The American People”. Welnee, het gaat hem om macht en hij geeft het volk spelen. Ik wind me op voor het TV-scherm en denk terug aan de laatste uitzending van DWDD. Daarin vertelden verschillende bekende Nederlanders, waaronder journaliste Nynke de Jong, waardoor zij het afgelopen seizoen weer een beetje vertrouwen in de mensheid kregen. Nynke haalde Nathan Rutjes aan, de positieve voetballer, die er een sport van maakt bij alle negatieve dingen die hem overkomen de voordelen ervan te benoemen. Als zij nu op het punt staat in het verkeer een snijdende automobilist te vervloeken, bedenkt ze zich en stelt zichzelf de vraag: “Wat zou Nathan Rutjes doen?” Sinds die uitzending zijn dit in ons gezin gevleugelde woorden.
Wat zou Rutjes nu denken? “Wat fijn dat meneer Trump zo uithaalt, daarmee zet hij milieubewuste en natuurbehoudende partijen in allerlei landen op scherp. En stimuleert bundeling van krachten.” Zullen we daar dan maar van uitgaan? Ik sta in ieder geval op scherp!
