Met een vriendin meegegaan naar een lezing. Afgelopen zondag. Een verhaal gehoord, van een verhalenvertelster. Maryam Mildenberg, een kleine vrouw, met grijs haar en ogen die gezien hebben. Zij vertelde rustig, ingetogen, zich inlevend in haar personages. Het ging onder andere over de vierde, voor mij geheel onbekende wijze, die naar Bethlehem wilde na de geboorte van Jezus. Ik ben niet kerkelijk en het verhaal was mij vreemd. Maar in mijn hoofd vormde zich beelden en ik werd meegevoerd.
De vierde wijze wist al heel jong wat hij wilde doen met zijn leven, zijn levensbestemming zou zijn geweest: Jezus volgen en dienstbaar zijn. Vertelling gaat dat hij 33 jaar bezig is geweest met volgen, maar nooit zijn doel bereikt heeft, omdat er iedere keer iemand was die of iets was dat hem tegen hield. Omstandigheden die ertoe leidden dat hij steeds net te laat was om Jezus te ontmoeten. Een karavaan die samengesteld moest worden, een man die geholpen en gevoed moest worden, een vrouw die gered moest worden. Uiteindelijk krijgt hij vlak bij zijn doel, tijdens een aardbeving een steen op zijn hoofd en is stervende. Teleurgesteld, verdrietig omdat zijn levensbestemming niet vervuld is, wanhoopt hij. Dan hoort hij een stem die hem zegt: “Wat je goed hebt gedaan aan de ander, heb je goed gedaan aan mij.” Ofwel; je zag het niet, maar deed waar je voor bestemd was. Bevestiging, acceptatie.
Zij vertelde andere verhalen uit verschillende religieuze boeken. Allen met één boodschap. Word wie je bedoeld bent te zijn! Zo mooi. Precies zei ze: “Ga uit jezelf en word wie je bedoeld bent te zijn.” Ga van de gebaande paden, neem risico en doe datgene waarvan je voelt dat je het moet doen, volg je drijfveren, durf de stap te zetten. Durf een stap te zetten. Dat zeg je ook tegen je kinderen, ondanks zorg voor gevaren en valkuilen: “Toe maar, je kunt het, je redt het wel!” En zijn de boodschappen aan je kinderen, niet vaak de boodschappen die je jezelf graag zou geven?
Iedere dag opnieuw heb je de mogelijkheid, iedere seconde zelfs, om je om te draaien, bewust te kijken naar wat je denkt en aan het doen bent. En het roer om te gooien. Dat kun je doen door drastische acties te ondernemen. Maar het kan ook en misschien vooral wel door met andere ogen te kijken naar jezelf, met nieuwe ogen te kijken. Door te weten dat je vanuit goede bedoelingen eigenlijk altijd wel gericht bent geweest op ‘worden wie je bedoeld bent te zijn’. Dat je steeds hebt gestreefd naar verbetering, ontwikkeling. Dat deze weg geleid heeft naar wie je nu bent. En dat je wel OK bent. Goed bent zoals je bent. Ondanks fouten, valpartijen of blunders.
Vanuit acceptatie en vrede met wie je bent, kun je werken naar verbetering. Martin Buber schrijft: “Iedereen draagt iets kostbaars in zich, dat in geen ander is te vinden. Dat te vinden is je weg.” Dat kun je alleen maar als je overtuigd bent dat jij, zoals je hier en nu bent, klopt. Dat is een eerste vereiste. De boodschap “Ga uit jezelf en word wie je bedoeld bent te zijn”, verwoordt dat je erop mag vertrouwen dat je goed genoeg bent om vanuit je eigen talent en drijfveren te gaan werken. Dat je de tijd mag nemen om te worden wie je bent, omdat je waardevol bent. En een unieke bijdrage hebt. Niet vanuit verwachtingspatronen van anderen, niet omdat het nou eenmaal zo moet, maar vanuit eigen wensen. Je bent in oorsprong al, die je worden wilt. Je hoeft het alleen maar te beseffen, erop te vertrouwen. En actie te ondernemen.
Maryam sloot af met een wens. Met haar wens ik iedereen toe, voor het nieuwe jaar, vanuit dit vertrouwen, elk moment, zichzelf te beschouwen en nieuwe kansen te geven.