In dierentuinen werden meer jongen geboren in de tijd dat er minder bezoekers kwamen. De lucht klaarde letterlijk op tijdens de lockdown en de buitenwaterkwaliteit nam toe.
Toch mogen we binnenkort weer (gewapend met mondkapje!) en massa het vliegtuig in, waarmee het vliegverkeer weer vrijgegeven wordt. Een reis voor bijna niets naar een warme vakantiebestemming. Binnen Europa weliswaar. Vanuit een zonovergoten te warm en te droog Nederland. Met natuurlijk een minimum aan vliegtax, want voordat die verhoogd wordt zijn we weer een grotesk besluitvormingsproces en jaren verder. Reizen bekostigd met het geld van de belastingbetaler, vooral uit de publieke sector. Met uiteraard nog minimale voorwaarden voor wat betreft verduurzaming van deze grootvervuiler. Want de situatie was nijpend en er moest snel ingegrepen worden.
Gevolg? Een luchtruim vol strepen, kerosine, weer een bijdrage aan de toch al belaste luchtkwaliteit, die zo weer belangrijk bij kan dragen aan het verergeren van een eventuele tweede corona-golf. Terwijl in Frankrijk een zoveelste overstroming personenauto’s door de straten sleurt. En nee, dat heeft weinig te maken met natuurlijke klimaatfluctuaties.
Gaan we omwille van economische belangen weer richting business as usual? Wanneer zullen we dan eindelijk eens leren dat we alleen kunnen leven in balans met de natuur. Zijn we pas in staat weer gehaast in te grijpen als de situatie echt nijpend wordt? Maar dat ís ie al!
M’n verontwaardiging leidt me naar de woorden van Charles Eisenstein in een artikel van MaatschapWij: ‘Wil je de aarde redden, wordt weer verliefd op haar’ (Roanne van Baren):
Een verhaal van verbinding begint dus bij het zien dat je geen afgescheiden individu bent. Charles: “Belangrijk daarbij is om te herkennen dat iemand hetzelfde wil als jij. We willen allemaal een mooiere wereld en iets betekenen dat voorbij jezelf gaat.” In The Story of Separation wijzen we naar de ander als ‘bad guy’. In het klimaatdebat is de topman van Shell de vijand. In het nieuwe verhaal is de basis ‘begrip’. Hoe is het om de topman van Shell te zijn? Als ik in dezelfde omstandigheden zou zitten als de topman van Shell, zou ik het dan anders doen? En hoe maak ik onderdeel uit van zijn omstandigheden? De topman van Shell is niet de slechte en ik de goede. Ik ben niet gescheiden van de topman bij Shell, want ons land vaart nog steeds goed op de samenwerkingen en daar maak ik gebruik van.
We moeten dus het netwerk leren kennen waarin wij verweven zitten. In dat netwerk kunnen we onszelf afvragen: hoe kunnen wij de omstandigheden veranderen? De omstandigheden die ervoor zorgen dat ik gebruik van de verdienste van Shell en dat de topman van Shell blijft vervuilen.
Pijnlijk maar waar! Dus even nadenken maar weer. Hoe draag ik eraan bij dat KLM kan blijven vervuilen? Wordt het tijd voor een antiklungeltax-demonstratie?
