Kauwtjes, medicijn tegen Trump

Zuurstof kopen
Mijn dochter, die Bos en natuurbeheer studeert zei van de week: “Mam, in China moeten ze zuurstof kopen om hun jonge kinderen van lucht te voorzien. Die kunnen niet tegen de smog.” Ontzet probeerde ik me dit voor te stellen. Ik zou willen verhuizen. En ben blij dat ik in Nederland woon, waar we onze lucht nog niet hoeven te snijden.

Luchtkwaliteits-app
Dezelfde avond flitsten er op TV beelden voorbij; jonge mensen die recht in de camera kijkend rood getekende belletjes in en uit ademen. Ze staan in de buitenlucht, in hun hand een mobiele telefoon. Het blijkt reclame te zijn voor een app die je informatie verschaft over de luchtkwaliteit overal in Nederland. Geïntroduceerd door het RIVM. Zijn wij hier ook al zo ver?

Trump
Ik bedenk bezorgd dat nu Trump gekozen is, de kans op een wereldwijd gedragen klimaatakkoord voorlopig verkeken is en vervloek stilletjes de kiezers die zich door hun onvrede hebben laten leiden. Waar een groot volk klein in kan zijn.
Gisteren reppen de media over de eerste activiteiten van de kersverse Amerikaanse president; hij ondertekent een door Obama lang tegengehouden plan voor oliepijpleidingen van Canada naar Amerika. Dit moet voor banen gaan zorgen. To make ‘America Great Again’. Milieubelangen en heilige grond van Indianen lapt hij aan zijn laars.

Kauwtjes-medicijn
Vanavond, in mijn woonplaats, zie ik tegen de schemering grote hoeveelheden kauwtjes zich verzamelen boven een bedrijventerrein. Ze komen aangevlogen van alle kanten en volgen elkaar zwenkend als één organisme. Zwermend in levendige golfpatronen. Waarna ze neerstrijken in de boomtoppen die al zwart zien van de vogellijfjes. Een gekrakeel van jewelste. Wat doen ze hier? Vergaderen? Ik moet denken aan de berken die op een braakliggend fabrieksterrein in mijn wijk ontspruiten aan het asfalt en inmiddels een bos vormen. De eekhoorns in stadstuinen en marters die zich tegoed doen aan de kabels onder de motorkap van onze auto’s. De natuur past zich aan, vindt zijn weg wel, ondanks ons geklungel en gegraai.

Dat geeft vetrouwen. Hoop. Medicijn. Energie om strijd te voeren tegen onvrede, ook die in onszelf. Te gaan voor te-vrede-nheid. Voor het tellen van onze zegeningen! Hét medicijn tegen korte-termijn denken en het je mee laten voeren in populistische retoriek. We zijn deel van die natuur en als we ons niet ziek laten maken, zullen we onze weg wel vinden.

Mariska van Doorn