Het juiste doen

Pretentieus! Arrogant ook. Te schrijven over ‘het juiste doen’. Want wat is ‘juist’? Wat goed is voor de een, kan volkomen verkeerd zijn voor een ander.

 

Stem voor de aarde

Het medicijn dat een zieke het leven kan redden, kan een gezond mens ziek maken. Toch zijn er zaken die iedereen tegen de borst stuiten. Gebeurtenissen en patronen in het gedrag van mensen, die niet alleen leiden tot stomme verbazing, maar vooral verontwaardigd en boos maken. En machteloos als individu. Dan biedt schrijven een uitlaatklep, en daarnaast de mogelijkheid een stem te laten horen. Een stem die leeft bij velen van ons en die sterker moet worden, willen we de aarde leefbaar houden!

 

Gezanik

Maar arrogant ís het, gewaagd ook omdat ik ’s morgens dikwijls mijn vervuilende auto pak, in plaats van de fiets. Er is altijd wel een excuus natuurlijk, maar hoeveel beter zou het zijn geen uitvlucht te verzinnen, de haast ter zijde te schuiven en te gaan lopen of de bus te nemen. De verwarming lager te zetten en een warmere trui aan te doen. De plastic wikkel van dat snoepje in de plastic container te gooien of snoepjes te kopen zonder wikkel. Te beginnen met ondergrondse composthopen in elke stad. Op landelijk niveau te stoppen met het elke dag weggooien van tonnen ongebruikt voedsel. Ja ja, hoor ik je denken, hou nou maar op met zaniken, oud nieuws, dat doen we toch al?

 

Wat boos maakt

Gelukkig begint het te komen. We worden ons bewust van wat we de aarde en dus onszelf aandoen als we doorgaan met ongebreideld consumeren zonder terug te geven. Maar Nederland loopt achteraan. We bouwen er een vliegveld bij om vakantiedrukte op te vangen! Terwijl we er sowieso niet in slagen de klimaatakkoorddoelen met betrekking tot de CO2 uitstoot te halen. Toch zijn er gebeurtenissen die nog veel bozer maken.

 

Fatsoen

Me verplaatsend in de vluchteling die aan de grenzen van Europa wacht, met kinderen op slippers in de sneeuw, schaam ik me dat ik Europeaan ben. Waar staat het geschreven dat we het recht hebben onze rijkdom voor onszelf te houden? Argument is dat ons land te vol wordt en het aannemen van teveel vluchtelingen ten koste zou gaan van onze banen. Maar er verdrínken mensen. Kinderen! Zou het niet volkomen normaal zijn dat we ons internationaal zouden richten op het creëren van leefbare omstandigheden voor állen. Eindelijk wakker zouden worden en zien waar het om draait? Niet alleen met kerst, maar altijd?!

 

Iedereen weet en voelt het

Het wrange is dat ieder gezond mens smelt bij het zien van onrecht. We redden een kat in het nauw, worden furieus bij het zien van dierenmishandeling en gaan over onze nek bij het zien van geweld. Elk individu gaat koken bij onrechtvaardigheid en we voeden onze kinderen op met de notie dat ze sámen moeten spelen en delen. Ondertussen plegen we als natie en werelddeel strafbare feiten. De groep, het deel zijn van een land, van Europa geeft ons dat recht. We haalden in het verleden als machtig handelsland kolonies leeg. En nu laten we armen aan onze poorten krabben. Als een grote Scrooge voordat hij kennis had gemaakt met de geesten van the past, present en the future.

 

Pretentieus dromen?

Hij was rijk natuurlijk, maar dat zijn wij met z’n allen ook. En er ís genoeg voor iedereen! Het is voor niemand verkeerd om eraan bij te dragen dat een ander het ook goed heeft. Iedere individu voelt dat. Hoe komt het dat we dat internationaal nog niet zien? Wat houdt ons tegen? Hoe mooi zou het zijn onze stemmen te verheffen en op wereldniveau sámen te gaan spelen en de delen. Internationaal wakker zouden worden en ‘het juiste’ zouden gaan doen? Voor iedereen. Ook nu de kerst voorbij is, gewoon, elke dag van het nieuwe jaar. Dan kan alleen maar als jij en ik, onze stem laten horen. Dan maar pretentieus!

Mariska van Doorn