Een indrukwekkende speech, dat wel! Maar opgebouwd uit drogredenen en stokpaardjes. Van ‘partijkartel’ tot het ‘vloeren van mammoets’. Niets heeft Thierry Baudet laten liggen om na de verkiezingsuitslag de voornaamste programmapunten van zijn tegenpartij te onderbouwen en de heersende orde zwart af te schilderen.
Overgoten met een laagje grootheidswaanzin en een flinke portie retoriek. Ik zou er graag om lachen, maar zijn relaas en verschijning leiden met de doelen, lijnrecht tegenover de mijne, helaas toch tot zorg. Want zo begon Hitler ook, korter geleden Pim Fortuyn gevolgd door Geert Wilders. Aandachtsbeluste vertolkers van onvrede die drukdoende zijn een groep uit te sluiten of te demoniseren. Gebruik makend van gevoelde tekorten in de bevolking, die op zich volkomen terecht zijn. De zorg, het onderwijs en de beveiliging zijn door de crisis flink uitgekleed. En mensen met lagere inkomens die de eindjes aan elkaar moeten knopen én in geval van ziekte nauwelijks hun eigen risico kunnen betalen, vrezen de kosten van geplande klimaatmaatregelen. Want ja, de vervuiler zal meer gaan betalen, maar de grootvervuilers zullen dat doorberekenen aan de burger. Zodat zij onverminderd door kunnen gaan met het vullen van hun eigen zakken. De gele hesjes hebben goede punten.
Een zwart schaap
Het huidige kabinet kampt zoals Baudet claimt met onrechtvaardige uitwassen. Zoals elk kabinet hiervoor. Rutte zou de onvrede meer het hoofd moeten bieden. En inderdaad, het tegengaan van uit de hand lopende klimaatveranderingen is een stevige kostenpost. Maar de masochistische ketterij waar Baudet over speecht, de duurzaamheidsafgoderij die onze economie in de totale ondergang zou storten berust op beeldvorming. Stemmingmakerij van een klimaatscepticus om kiezers te winnen. Hij heeft een zwart schaap aangewezen. Ja er moet betaald worden, en terecht! Uit meerdere onderzoeken is namelijk gebleken dat het huidige CO₂-gehalte in de lucht ontstaan is door toedoen van de mens. (Volkskrant, Senioren tegen klimaatgekte, Maarten Keulemans, 9 februari 2019) En het valt niet te ontkennen dat we de aarde uitputten en onze leefomgeving blijven vernielen als we niet op grote schaal de door de Baudet gehekelde windmolens, zonnepanelen en warmtepompen gaan inzetten. We hebben een delicaat evenwicht uit balans gebracht en zullen heel hard moeten knokken om de desastreuze gevolgen daarvan bij te sturen. Samen knokken weliswaar, niet alleen als één Europa, maar als één wereld. Als één enkele natie bereik je niets. Klimaatverandering gaat over onze grenzen en (be)treft iedereen, in eerste instantie de inwoners van noodlijdende landen op het zuidelijk halfrond. Zij kampen al veel meer dan wij met de gevolgen, terwijl wij veel meer dan zij veroorzaker zijn. Denk aan de recente ravage en overstromingen die cycloon Idai aanrichtte in Moçambique, Malawi en Zimbabwe. Daar valt ons geharrewar en politieke gekibbel over onderlinge belangen bij in het niet. Helpt die strijd als er straks dergelijke winden waaien over onze landen?
Niet duiken
Nu we moeten gaan betalen voor onze vroegere en huidige misstappen duiken we het liefst. Baudet vind dat het klimaatprobleem niet bestaat of een gevolg is van een natuurlijke gang van zaken, de migratie ons niet aangaat en de macht aan het volk moet door middel van referenda. Het volk dat hij als begenadigd redenaar dan kan gaan beïnvloeden met zijn semi-intellectuele speeches en volksmennerij. Met een niet ondenkbare vervolgstap, als hij vaste grond onder de voeten zou hebben. Een vervolgstap waarin Trump en Erdogan hem al zijn voorgegaan: pogingen ondernemen om de media te sturen en kritische geluiden van journalisten en gevestigde kenniscentra zoals universiteiten af te zwakken. Ik zie hem al staan, het vuur in zijn ogen, dan weer bestudeerd, dan weer kinderlijk blij met het daverend applaus van zijn publiek. Terwijl hij termen gebruikt die niemand begrijpt, slinks werkend naar een climax waarbij de toehoorders enthousiast hun instemming juichen en als uit één keel de aanval op de gevestigde orde inzetten.
Vredesduif
Maar… ook negatieve aandacht voor Baudet, vrienden en kompanen is aandacht. Dus is het handig te stoppen. Wel wil ik nog graag besluiten met een witte vogel met een olijftakje in haar snavel. Opdat deze vredesduif die staat voor vrede en dus voor hoop haar vleugels uitslaat en niet alleen Noordwest-Europa maar de hele wereld uit de modder van consumentisme, egoïsme en kortzichtigheid trekt en ons laat inzien waar het werkelijk om draait. Dan kunnen we gaan samenwerken.
