Een angstig bestaan?

Al lang vijf voor 12
Al toen ik jong was eindigde steevast elke natuurdocumentaire op TV met de dringende boodschap dat het vijf voor 12 was. Er móest wat gedaan worden om erger te voorkomen. Ik ben nu vijftiger en de gevolgen van de opwarming van de aarde zijn duidelijk zichtbaar en voelbaar. En nóg is er geen internationaal spoedberaad over het klimaat. Ieder land voor zich is bezig met wissewasjes en kabinetsformaties van een half jaar! Terwijl er een orkaan overwaait zo groot als Frankrijk, die alles op zijn weg vernietigt. Terwijl hele volkeren op de vlucht slaan omdat hun land verdroogt. Hoe ver moet het komen voordat regeringen de handen ineen slaan en aan de slag gaan met waar het werkelijk om draait? Het behoud van leefbaar leven op onze planeet!

Machteloos?
En ik zit ontzet toe te kijken ’s avonds achter het journaal. We groeien op in een maatschappij waarin alles voor ons geregeld is. Je drukt op een knop en er is licht. Je draait aan een kraan en er is water. Dat leert ons dat we afhankelijk zijn en geen invloed hebben. Angstig als je beseft dat langzaam de grond onder onze voeten wegkalft. Als individu lijken we machteloos te staan. Maar terwijl de verschikkingen onze huiskamers binnen drijven vergeten we dat de Vietnam oorlog is gestopt door de stem van het Amerikaanse volk. Dat Trump weerstand krijgt van het bedrijfsleven dat toch duurzaam wil blijven produceren. Dat er weer een uitvinding gedaan is om water te winnen uit lucht. En dat milieudefensie net een kort geding heeft gewonnen waardoor de Nederlandse overheid genoodzaakt is snel iets te doen tegen de uitstoot van fijnstof. Een organisatie van maar 100 man, inclusief vrijwilligers. Hoera voor milieudefensie, samen hebben we macht!

Keuze
Bij de keuze tussen angst en vertrouwen, weet ik wel waar ik voor wil gaan. En dat is niet naïef. Want in je eentje kun je niets tegen die olietanker die per jaar zoveel zwavel de lucht instoot als 50 miljoen auto’s. Maar als elke burger er naar streeft zijn voetafdruk te minimaliseren en duurzaam leeft, zijn dat er voor Nederland alleen al 17 miljoen. Als er in ieder land een milieuorganisatie opstaat en een regering dwingt tot actie, wordt er wereldwijd iets gedaan tegen de uitstoot van CO2. En er zijn steeds meer mensen die zich bewust zijn van de noodzaak van actie. Dus ik haal diep adem, hoop op beter en gooi vanmorgen mijn klokhuis weer bij het GFT.

Mariska van Doorn