Half december Down to Earth gezien, een film met een boodschap waar je blij van wordt. De film is een oproep tot meer verbinding met de aarde en met elkaar. Een kerstboodschap bij uitstek, maar dan voor het hele jaar. Vandaar dat ik hem heel decadent nog twee keer ben gaan zien. Een keer met mijn man en jongvolwassen kinderen en een keer met mijn moeder.
Ander perspectief op het leven
Renata Heinen en Rolf Winters gaan in 2005 met drie jonge kinderen naar Michigan om vier jaar bij een indianenstam te wonen. Ze zijn op zoek naar een ander perspectief op het leven. Hij omdat hij niet de gebaande paden wil lopen, die je alsof je in hypnose bent meevoeren in de westerse manier van leven. Zij omdat ze haar kinderen een andere wereld wil bieden. Deze vier jaar van buiten leven, met de seizoenen én de wijsheid van de stamoudsten, vooral Nowatan, leiden tot een nieuwe grote onderneming: Een jaar de wereld rondtrekken op zoek naar stamoudsten en wijzen van verschillende volkeren. Op zoek naar wijsheid en een leven in verbinding met de aarde, een leven meer ‘down to earth’.
Woorden naar mijn hart
Met een camera, een tent en ieder een rugzak, gaan ze op reis en spreken met stamoudsten en sjamanen in Afrika, Australië, Zuid Amerika en Azië. De antwoorden die Renata en Rolf krijgen op hun vragen, glijden recht mijn hart in. Zijn het de mooie beelden, de muziek, de rust in de stem van Nowatan, die als een rode draad door de film loopt? Alle sprekers, zonder uitzondering, wijzen ons op het feit dat we deel uitmaken van de natuur en er dus voor moeten zorgen dat we die behouden. Dat we kunnen nemen wat we nodig hebben, maar niet meer. Zij voelen zich allen verbonden met een bron van waaruit alles ontstaat. Dat resoneert in mij. En niet alleen in mij, want de film wordt goed ontvangen. Religieus of niet, de boodschap dat we deel uitmaken van de natuur komt bij iedereen binnen.
Positief mensbeeld
Wat opvalt is het positivisme, het vertrouwen dat vanaf de bodem de initiatieven tot verbinding en verduurzaming die overal al ontstaan, gaande zullen blijven en verandering zullen brengen. Dat het besef dat we duurzaam met onze aarde om moeten gaan zal toenemen, ondanks de economische groei in Azië en Afrika. En dat ieder van ons er toe doet en een steentje bij kan dragen. Ondanks alle ellende op de wereld die alle sprekers onderkennen, overheerst een positief mensbeeld.
Jouw waarheid
De sprekers delen de overtuiging, dat wanneer ieder zoekt naar waarheid in zichzelf, naar wat werkelijk telt, er samenwerking zal ontstaan. Nowatan geeft expliciet aan dat het daarbij niet gaat om het volgen van de waarheid van anderen, maar om jouw waarheid. En dat vind ik zo waar! Want door te volgen, raak je bij jezelf vandaan en kun je niet handelen vanuit innerlijk weten. Mijn overtuiging is dat wanneer we werken vanuit ons innerlijk, vanuit eigen diep gevoelde waarheid, we niet anders kunnen dan samenwerken aan het behoud van onze aarde. Omdat we weten dat we verbonden zijn. Wij worden dan vanzelf, zoals in de film genoemd, ‘wisdom-‘ en ‘earth-keepers’.
Aan onze keukentafel
En daarbij hoef je niet persé in de natuur te wonen, dat kan ook in onze westerse wereld. Het gaat om ieder van ons, jij en ik aan onze keukentafel. Overal ter wereld. Nowatan sluit af met woorden die de revolutionaire dadendrang in mij weer wat tot rust brengt. Woorden die wijzen op de natuurlijke gang van zaken en het vertrouwen aanwakkeren dat het wel goed moet komen: “Het is in de mens gegeven anderen te willen helpen en alleen al het wakker houden van die bereidheid, brengt verandering.” Aan ieder van ons de taak daar wat mee te doen.
