Dialoog tussen acht ‘vreemden’
Hengelo. Een kille donderdagavond in november. Acht bewoners van de stad, vreemden voor elkaar, komen samen in de Ayasofya Moskee voor een dialoog. Onderwerp van gesprek is ’Erbij horen’.
Initiatiefneemster Tugba Aksoy zorgt voor een warm ontvangst samen met Marian Rupert van Hengelo in Dialoog. Na koffie en een lekker koekje nemen we wat onwennig plaats in de kring. Marian legt de gespreksregels uit. Wie de ‘praatstok’ oppakt, die in het midden van de kring naast een brandende kaars op een tafeltje ligt, mag het woord nemen. We worden uitgenodigd de tijd te nemen om te luisteren. Na te gaan wat het verhaal van de ander met ons doet, voordat we reageren.
We delen mens-zijn
De kennismakingsvragen hebben ogenschijnlijk niets met het onderwerp van gesprek te maken: ‘Wat heb je vanavond gegeten?’ en ‘Wat was je laatste bijzondere ontmoeting?’. Toch zetten ze meteen de toon. De eerste vraag benadrukt dat we allemaal koken en eten, waar we ook vandaan komen en welke moedertaal we ook spreken. De tweede bevestigt ons mens-zijn en onze gelijkwaardigheid. Als sociaal voelende wezens met een netwerk, contacten en een leven. We delen zoveel meer dan onze verschillen…
En dat blijkt als we ons in samenspraak, vertellend vanuit eigen beleving en luisterend, richten op de vragen: ‘Wanneer voelde jij je er helemaal bij horen?’, ‘Hoe ziet Hengelo eruit als iedereen erbij hoort?’ en ‘Hoe kun je daar zelf aan bijdragen?’
Erbij horen vraagt zelfvertrouwen
Het gevoel erbij te horen ontstaat als we onszelf kunnen en mogen zijn in contact met anderen. Dat vereist dat we elkaars verschillen respecteren. Maar de kern ligt veel dichterbij; onszelf kunnen zijn vraagt om zelfvertrouwen. Dat we onszelf respecteren, de overtuiging hebben dat wij er mogen zijn zoals we zijn. Goed zijn zoals we zijn, ook als we ‘anders’ zijn. Omdat we ons alleen dán minder zullen richten op het halen van goedkeuring bij anderen, door ons aan te passen. Gedrag vertonen dat verwacht wordt. Zelfvertrouwen hebben betekent dat we ons masker wat kunnen laten zakken en met onszelf durven te komen.
Open voor anderen
Nog een voordeel van lekker in ons vel zitten, is dat we meer open zullen staan voor anderen. Het initiatief durven nemen. Ook ánderen het gevoel kunnen geven erbij te horen. Een deelnemer geeft als voorbeeld dat hij ’s morgens altijd voorbijgangers gedag zegt, als hij de hond uitlaat. Mensen zijn dat niet gewend en reageren eerst wat afwachtend. Hij houdt vol en wordt dan teruggegroet, ook door een groep fietsende scholieren. Onverwacht wordt hij vervolgens overdag in de stad begroet door één van die jongeren. Dat geeft verbinding. Goed voorbeeld doet goed volgen. En dat geeft weer moed. Vaker het contact aan te gaan, ook als anderen ánders zijn. Nieuwe gewoonten aan te leren die onderlinge verbinding stimuleren.
Droom voor Hengelo
Hoe zou het zijn als we er in Hengelo mogen zijn zoals we zijn? Ongeacht ras, achtergrond, opleiding, geloof, leeftijd of beperking. Dat er geen gemiddelde mens is, maar dat we er allemaal bijhoren. Punt! In al onze variaties. Dat vooroordelen opgeschort worden, totdat we de moeite genomen hebben iemand te leren kennen. Kennis maken en begrijpen waarom iemand is wie hij is. Dat maakt dat vooroordelen verminderen. Een van de deelnemers vertelt dat bij veel mensen de weerstand met betrekking tot homofilie afneemt, als iemand met deze seksuele geaardheid in hun kennissenkring blijkt te zitten. Bekend maakt bemind.
Wat zou het mooi zijn. Aan ons de schone taak om onszelf te zijn en anderen de mogelijkheid te geven of te stimuleren hetzelfde te doen. We zijn vanavond in ieder geval begonnen….
