Denken we nog na?

Kunnen we van verplegenden verwachten dat ze nog gemotiveerd zijn zich in te zetten bij een volgende COVID-golf? Ik denk van niet. Dat 25% van het verplegend personeel op zou willen stappen hangt niet alleen samen met het gebrek aan structurele oplossingen voor wat betreft salariëring, maar ook met autonomie die weer ingeleverd moet worden, een gebrek aan waardering en het tekort aan collega’s. Daarnaast is er weinig gelijkwaardigheid tussen verplegend personeel en intensivisten en artsen. Terwijl verplegenden de motor zijn van het ziekenhuis. We hebben voor hen geklapt toen het erom spande, nu worden zij afgescheept met een eenmalige bonus.

 

Zou de overheid niet net als bij de KLM gelden kunnen aanwenden om de salarissen van verplegenden structureel te verhogen onder voorwaarde dat diegenen in de zorg die grof geld verdienen gaan inleveren? De intensivist kan zijn/haar werk niet doen zónder verplegers. Waarom raken zij hun zelfstandigheid, hun vrijheid bij het nemen van besluiten weer kwijt? Met meer autonomie en het gelijker trekken van salariëring wordt een stap gezet in de richting van de herverdeling in de economie die we landelijk zo keihard nodig hebben, en kan voorkomen worden dat verplegenden uit de zorg vertrekken terwijl er nu al sprake is van onderbezetting.

 

Daarnaast begrijp ik ook totaal niet dat we weer op Amerika gaan vliegen terwijl duidelijk is dat Covid daar welig tiert! Alweer gaan economische belangen voor veiligheid, voor gezondheid en gezond verstand! Grote kans dat we hiermee het probleem dat we nu een beetje ‘onder controle’ lijken te hebben weer over ons afroepen! Net als in februari toen de wintersport naar Italië gewoon gedoogden en Covid ons land binnenloodsten. Mij ontgaat de logica!

Geplaatst in TC Tubantia vrijdag 3 juli 2020

Mariska van Doorn